Z tego wisiorka byłam naprawdę dumna kiedy go zrobiłam. Kamień bardzo mi się spodobał ale kształt jakiś taki… cienki. Nabyłam kiedyś na giełdzie minerałów i tak sobie leżał i leżał i jakoś nie miałam weny co z nim zrobić, tym bardziej, że to kaboszon, aż się nauczyłam szyć sutasze i nagle mnie olśniło. Zachciało mi się czegoś oryginalnego i w końcu padło na „ślimaczki”. Bardzo się nad nimi męczyłam, robiłam go calutki dzień ale myślę, że wyszedł nie najgorzej. Miałam go zatrzymać, ale ktoś go wyprosił. A niech tam – fajna dziewczyna, niech nosi na zdrowie.

Kamień ma zaledwie ok 3cm długości a szerokości chyba nie więcej niż 6mm. Użyłam również matowo-złotych drobnych koraliczków z Jablonexu oraz sznurków w dwóch odcieniach brązu (nr 016 i 022). Od spodu podklejony jest delikatnym filcem.

/120606-006/

Nie pamiętam jak się ten kamień nazywa, ale na pewno nie jest to ametyst. Kamień jest dosyć duży więc oprawa raczej skromna.

Sznureczki nr 085,091 i 013, przejrzyste białe koraliki wewnątrz dziurki srebrzone, więc ładnie błyszczą.

/120603-003/

A to taka sobie skromna sutaszowa koroneczka 🙂 Sam kamień jest dość spory ok 3,5cm więc uznałam, że nie będę go bardziej powiększać. Kolor ma bardzo wiosenny i wyjątkowo ładnie opalizuje. Użyłam sutaszu nr 016 i drobnych szklanych koraliczków złotawo zielonych. Podklejony filcem.

/120602-002/

Jakiś czas temu zafascynował mnie sutasz a ponieważ w naszym sklepie odbywały się kursy stwierdziłam, że ja też muszę się tego nauczyć. Lubię igłę z nitką i wydawało mi się, że łatwo pójdzie więc z odwagą podeszłam do tematu. Faktycznie, bać się nie ma czego, ale nie da się zrobić ładnej rzeczy „na kolanie”. Trzeba dużo cierpliwości i wprawy żeby się te sznureczki równo ułożyły. Cierpliwość mam, a żeby nabrać wprawy…  tak sobie myślę, że pięćdziesiąty to już ma szanse być idealny. Ten jest chyba czwarty jaki zrobiłam. Robiłam go prawie cały dzień. Idealny nie jest, ale włożyłam w niego bardzo dużo serca. Kamień to barwiony howlit, jak tylko go zobaczyłam to od razu wiedziałam, że będzie dla naszej Marty. Wtedy jeszcze nie umiałam szyć sutaszy i musiał trochę poczekać. Oprawa jest z czarnego i srebrnego sznurka i drobnych różowych koralików przypominających perełki. To pierwszy metaliczny sutasz jaki szyłam i chyba na długo ostatni bo szyje się paskudnie.

/120604-004/